Alweer genoeg meegemaakt, dus weer hoog tijd voor een nieuwe blog.

Inmiddels ben ik weer een tijdje begonnen op mijn nieuwe project. Helaas werd ik op mijn eerste projectdag ziek, en ben ik weer naar het ziekenhuis gegaan. Daar werd weer een bacterie vastgesteld, maar gelukkig nog niet in een heel ver stadium. Na 5 dagen antibiotica, en ik was er weer bovenop, en kon ik op het project beginnen.
Mijn eerste dag op het project was echt hartverwarmend. Ik kwam aan, samen mijn mijn Nederlandse en Malawiaande coördinator. Op dit project is iedereen familie voor elkaar, je hebt een huisvader (daddy), huismoeder (mommy) en allerlei Auntie's. Ik ben dus Auntie Gerrieke. De leeftijden van de kinderen zijn heel variërend. De jongste is 2 jaar, en de oudste is 17. Hier zitten ongeveer 30 kinderen. Daarnaast zit nog een meidenhuis van 18+. De kinderen kunnen goed engels, waardoor het communiceren makkelijk is. Ik werd rondgeleid door de huisvader en 4 kinderen die me alles lieten zien. Lotte, een huisgenootje van mij, loopt ook op dit project. Dus we zijn gezellig met zn tweetjes.
In de ochtend helpen we op een schooltje met kinderen van 2 tot en met 5. Daar helpen we de kinderen met tellen, kleuren, en letters.
Er zit 1 meisje tussen die toen ze baby was een bloeding heeft gehad en halfzijdig verlamd was, en nu een enorme gedragsstoornis en een achterstand heeft, en moeilijk kan lopen. Ik vind het een uitdaging om met dit kindje bezig te zijn en haar dingen te proberen te leren. Rond een uur of half 2 komen de andere kinderen van het tehuis thuis, en plannen we activiteiten met hen. Vaak gaan we voetballen, of volleyballen, dansen, of knutselen. Een feestje dus. Er is een meisje in dit tehuis die gehandicapt is. Ze zit in de rolstoel, en kan helemaal niks. Ze lacht af en toe, meer kan ze niet. Gelukkig word ze ook door de kinderen wel vaak meegenomen naar activiteiten die ze gaan doen. Op dit project krijgen we tussen de middag Nsima of rijst. Nsima is letterlijk een papje van bloem en water. Dit eet je met je handen samen met groenten en vlees of ei. Het is oprecht best lekker.

In de afgelopen tijd hebben we al heel wat uitstapjes gedaan.
Zo zijn we laatst naar Zomba gegaan. Een plaatsje 4 uur rijden vanaf Lilongwe waar we verblijven. Dit was de oude hoofdstad van Malawi. Een ontzettend mooie plek, waar links en recht de mooie bergen de aandacht trekken. We kwamen op een vrijdag avond aan. Daar hebben we eerst nog lekker gegeten, en daarna gingen we spelletjes avond doen. Ontzettend gezellig. We sliepen in een hostel, gerund door een Nederlands echtpaar. Dus dat was lekker makkelijk communiceren.
De volgende ochtend gingen we optijd op, om naar Zomba plateau te gaan. Eerst moesten we 3 uur naar boven lopen. Het uitzicht daar was echt geweldig mooi. Vanaf daar konden we over heel Zomba kijken. Daar boven hebben we nog geluncht, en gingen we weer naar beneden. We waren allemaal best wel moe en kapot van deze deze tocht. Maar toch gingen we de volgende ochtend weer optijd op pad.
Om half 6 ging onze wekker, om een uurtje later te vertrekken. We zouden naar een arm eilandje gaan, waar bijna geen toeristen komen. Hier zouden we een dagdeel met de mensen doorbrengen, wat betekend dus ook eten met ze maken en eten. Eerst moesten we een uur rijden, om naar het meer te gaan. Onderweg moesten we stoppen om het eten te halen. Daar waren wij een kijk attractie voor alle mensen daar. De groenten waren binnen, weer gaan dachten we, tot onze gids vroeg of wij er bezwaar tegen hadden om een kip mee te nemen. En geen dode, nee een levende kip. Dus werd er een levende kip achterin de kofferbak gegooid. Na een uur rijden kwamen we dus aan bij het meer, daar stond een bootje voor ons klaar. En echt, een klein houten bootje, waar me met 8 personen in moesten. We hadden aan beide kanten misschien net 10 centimeter boven het water uitkwamen. En zo moesten we nog 3 kwartier varen. Op een gegeven moment liep het bootje steeds voller met water. Het bootje bleek lek te zijn, we moesten zelf het water eruit scheppen. Dus daar gingen we dan, langzaam met een te vol en lek bootje over het meer. Uiteindelijk is het toch goed gekomen, en kwamen we aan. Daar werd de kip aan mij gegeven. En voor de 'full experience' heb ik die kip een heel eind mee gedragen naar het plekje waar we heen moesten. Super zielig, maar gelijk ervaar je ook meteen hoe het daar gaat. We kwamen aan, en werden vriendelijk en enthousiast ontvangen. We moesten meteen dansen, en kregen een rondleiding. De kinderen waren onwijs lief en schattig. De baby's hebben geen luier voor, maar laten alles lopen. Ik kan me ook heen winkeltje voorstellen op dit eiland. Het is een eiland met veel groen, en hutjes. De mensen verbouwen hier alles zelf, en de mannen vangen het vis. We zagen dus ook bijna geen mannen. Even later werd de kip geslacht. En hebben een huisgenootje en ik de veren van de kip getrokken. Daarna werd hij echt geslacht. Echt een hele ervaring was dat. Toen ik zag wat er allemaal in de pan ging, werd ik al naar van de gedachte dat we die kip moesten eten. Nadat we ook geholpen hadden met de Nsima, kregen we het eten. Samen met de mensen gingen we eten. Het was erg lekker, zelfs de kip. We gingen verder met het spelen met de kinderen. Een vrouw wou ons haar huisje laten zien. We werden meegenomen naar een van de kleine krotjes die daar stonden. Een huisje van ik schat 3 bij 2 meter waar ze in woont, een dekentje waar ze op slaapt. Dat is alles wat ik zag. Deze mensen lijken wel erg gelukkig. Wij kunnen ons dat niet voorstellen. Na lang genoeg gespeeld te hebben, begon onze terug reis. Zonder kip liepen we weer terug naar de boot. En weer moesten we het water eruit scheppen. Moe van de indrukken reden we weer terug naar ons hostel, waar onze taxi chauffeur al klaar stond voor de terugreis naar Lilongwe. Deze dag was voor ons allemaal heel indrukwekkend. Uiteindelijk 5 uur later kwamen we aan in Lilongwe, waar we meteen zijn gaan slapen.
De rest van de week zijn we weer naar het project geweest. De kinderen beginnen steeds meer te wennen, en het is altijd een feestje als ze terug komen van school.
Ook wij hebben koningsdag gevierd. Vanuit Nederland had ik al allerlei oranje spulletjes meegenomen, ook had ik voor alle kinderen stroopwafels meegenomen. Een echt Hollands feest. We gingen spelletjes doen, maar het enige wat goed ging was het koekhappen en estafette. Daarna maar lekker voetballen en genieten van de koekjes. De stroopwafels vonden ze erg lekker. We hebben koningsdag een dagje eerder gevierd, omdat op de vrijdag in Malawi er demonstratie plaats vond. Ook in Lilongwe zou een grote demonstratie plaats vinden. Het zou gaan over een groot bedrag wat de regering aan het parlement had gegeven. En omdat er bij de vorige demonstratie veel mensen zijn omgekomen, en deze demonstratie heftig leek te worden, mochten wij allemaal niet naar ons project. We mochten zelfs niet bij het huisje weg. Later hoorde ik dat de demonstratie in vrede is gegaan, en geen doden waren gevallen.

Afgelopen weekend zijn we naar Kuti ranchpark geweest. Dit is een park waar veel zebra's en andere dieren lopen. We gingen dit keer met het openbaar vervoer. Dus eerst 5 min met de fiets taxi, daarna totaal 1.5 uur met de minibus, en daarna weer 3 kwartier met de fiets taxi. Een hele ervaring, en voor veel mensen was het hilarisch om 8 blanken in 1 minibus te zien. Uiteindelijk kwamen we dus aan, en zagen we de zebra's al bij ons huisje lopen. Heel bijzonder, en toch al heel normaal. Na lekker geluncht te hebben, gingen we mountainbiken. Echt enorm gaaf, mountainbiken tussen de zebra's en apen. Er zou een giraffe moeten lopen, maar omdat een enorm terrein is, was de kans vrij klein dat we hem zouden zien. De eerste dag zijn we een flink rondje wezen fietsen, met als afsluiter een mooie zonsondergang. De volgende dag ging een deel van de groep lopen, en ik samen met nog een paar weer mountainbiken. We kwamen mensen tegen die vertelden net de giraffe gezien te hebben. Wij dus snel op de fiets naar de plek die ze ons wezen. En ja hoor, daar stond de giraffe. Wat een beest, heel indrukwekkend. We zijn hem wel 1.5 uur gevolgd om te kijken wat hij ging doen. Ondertussen vlogen de apen je links en rechts voorbij. En ook de zebra's zag je overal. Het was een prachtig beeld. Daarna was het weer tijd om terug te gaan naar Lilongwe.

Ik heb nu nog maar 2 maanden. Het gaat hier ongelofelijk snel, en tegelijk weet ik dat ik hal heel veel gedaan en gezien heb hier in Malawi. De dingen die je ziet zijn niet altijd even fijn om te zien. We waren laatst bij een supermarkt, om dingen te halen. We waren aan het wachten op een tuktuk, tot er 2 kindjes langs kwamen lopen. Op blote voetjes en gescheurde kleertjes keken ze in elke vuilnisbak of er wat in lag wat ze konden gebruiken, tot een bewaker ze weg stuurde.
Maar ook dingen die Malawi zo ontzettend mooi maken. De dankbaarheid en de mensen zelf maken het zo mooi. Ik wil hier voorlopig nog niet weg.

We hebben vorige week te horen gekregen dat we moeten verhuizen. Dus volgende week gaan wij naar een nieuw huis. Ik hoop dat dit ook een degelijk huis is.

Voor nu, fijn weekend.

Groet Gerrieke