Hier weer een update vanuit het zonnige en warme Malawi. Het is hier erg warm, de afgelopen dagen heeft de temperatuur elke dag de 30 wel aangetikt. Soms staat er een windje, waardoor je de hitte niet altijd doorhebt, en voordat je het weet verbrand.
Zaterdag ochtend zijn we om half 8 in de ochtend opgehaald door de taxi om naar Senga te gaan. We hebben een nachtje weg geboekt met allerlei activiteiten. Na 2 uur onderweg geweest te zijn, kwamen we aan in onze Lodge waar we de nacht zouden doorbrengen. De rit erna toen was echt prachtig. Mooi uitzicht over allerlei bergen. Onderweg kwamen we allerlei sloppen tegen, huizen van riet. Zowel het dak als de muren. Aan de zijkant word van alles verkocht. Bezems, kippen, riemen, beltegoed en er worden zelfs levende puppies of kittens verkocht. Dan houden ze op elke hand een puppy of een kitten omhoog, zelfs in de hitte. Super sneu voor die beesten. We komen overal verschillende dorpjes tegen, van maar een paar huisjes/krotjes. Soms vind je dan zomaar een paar marktjes aan de kant terwijl je denkt ergens in de middel of nowhere te zijn. Toen we in onze Lodge aankwamen keken we onze ogen uit. Apen die ons voorbij slingeren, overal hagedissen. We kwamen onze lodge in waar we met 5 verbleven, en we keken onze ogen uit. Wat was het prachtig, we keken vanuit ons balkon uit op de lake Malawi, de trots van Malawi. De 2 anderen van de groep sliepen in een aparte Lodge. Na onze spullen gedropt te hebben, en genoten te hebben van ons prachtige uitzicht, gingen we met de taxi naar een soort souvenirs kraam. De souvenirs die daar allemaal lagen, waren allemaal zelf gemaakt van hout. En echt, er waren zoveel gave dingen. De opbrengst van de souvenirs gaat naar het dorpje waar deze mensen in wonen. Ze gingen voor ons allemaal een sleutelhanger maken met je naam er in, en een dier die je zelf mocht kiezen. We mochten erbij staan toen ze hem gingen maken, echt heel knap hoe ze dat zo snel doen. Overal om ons heen lopen apen, dus we moeten onze spullen goed bij ons houden. Nadat sommigen van ons souvenirs gekocht hadden, gingen we naar de lake. En wauw, wat was dat indrukwekkend. Ons werd verteld dat de Lake die dag erg vies was door olie wat erin gevonden was. We roken meteen de stank van dode vissen. Maar toen we het strand opliepen, zagen we allerlei vrouwen en kinderen die zichzelf aan het wassen waren in het meer. Ook waren de vrouwen de kleren aan het wassen, die zo overal hadden neergelegd om te drogen. Tot 3 koeien losgelaten werden om in het meer te drinken. Ik heb nog nooit koeien met mensen op hetzelfde strand gezien. De mensen waren duidelijk niet blij dat de koeien ze kwamen storen, ze begonnen met kleren te slaan om de koeien uit de buurt te houden. Het was net of ik in een film zat, en het niet allemaal echt was. De kinderen op het strand waren heel lief en wouden allemaal op de foto. Ons werd verteld dat we met een boot naar een eiland gingen, en gingen eten. Voor de rest wisten we niks. Vooraf heb je dan al allerlei verwachtingen van waar je in terecht komt. Onze verwachtingen waren dus ook heel anders als de werkelijkheid. We werden op een oud bootje gezet, waarmee we dus naar het eiland werden gebracht. We zouden eten krijgen, dus we hadden wel een leuk eiland verwacht met tenminste een tentje waar je kon eten. Maar ook dat was weer anders. We werden naar een soort rotsachtig eiland gebracht. We dachten eerst dat hij ons dit eiland gewoon wou laten zien, tot bleek dat we hier uit moesten stappen. Geen strand, maar rotsen waar we op moesten zitten. En met dat wij naar boven klommen, voor ons doen best snel, kwam aan de andere kant onze reis gids James voorbij vliegen. Het was net Tarzan. Maar hoe krijgen we ons eten dan? Nou dat werd dus mooi op een vuurtje voor ons gemaakt. Eerst werd de vis nog gevangen, rijst gekookt, tomaat gesneden. En daar was ons eten dan. Vis met rijst en tomaat en een soort groen prutje wat ik niet op heb gegeten nadat ik zag dat ze ook veel bladeren aan het plukken waren, en als toetje een banaan. De bananen zijn hier trouwens zo lekker, de schil kan dan nog helemaal bruin zijn, aan de banaan zit dan nog geen vlekje. En zoveel smaak dat eraan zit, heerlijk. Na 1.5 uur gezeten te hebben op het eiland, zijn sommigen van ons naar boven geklommen om van het uitzicht te genieten. Aan de ene kant zagen we Mozambique, en aan de andere kant keken we richting Zuid-Afrika. Wauw, dat was heel gaaf. Uiteindelijk kwamen we weer beneden aan, en zijn we weer met het bootje naar het vaste land gebracht. Onderweg hebben we nog roofvogels gevoerd. James floot dan op zijn vingers, tot hij de vogel zag en de roofvogel ons in smiezen had, daarna gooide hij een stuk vlees in de lucht waarnaar de roofvogel er op af vloog, en het vlees op at. Nog steeds waren op het strand veel mensen aan het wassen, en kinderen aan het spelen of zichzelf aan het wassen. Heel bijzonder om te zien. Het was inmiddels ontzettend warm, en de zon scheen fel. Het was denk ik wel 33 graden. We zijn toen snel het zwembad daar dichtbij in gesprongen, zelfs dat water was niet heel koud, maar wel heerlijk om in af te koelen. Avond eten gehad, en terug naar onze Lodge om te slapen. We waren allemaal kapot van alle indrukken, en vielen daarom ook om half 10 al in slaap. Van alle zeegeluiden en andere geluiden geen last gehad, tot we om 6uur ineens wakker werden van een enorm gekrijs. Ik schrok wakker, en er bleek een aap op ons balkon te zitten die aan het schreeuwen was. Ze had een baby op haar buik, heel schattig en bijzonder om wakker te worden van apen. Om 8uur zaten we vooraan aan het ontbijt, en om 9 uur kregen we een village tour in het dorpje waar het geld heen gaat voor de souvenirs. Ik weet niet hoe vaak ik het woordje 'wauw' al genoemd heb in dit verslag, maar dit is absoluut de mooiste wauw van deze dagen. Wat ontzettend indrukwekkend, en gaaf. We kwamen het dorpje in, en er kwamen al meteen veel kinderen op ons af, die zo ontzettend gastvrij waren. Allemaal grepen ze je hand, en wouden ze met je op de foto. Ik had een stuk of 8 kinderen om mee heen, tot een moeder een van de kinderen riep. Ze gaf een klein kindje van een paar maand mee aan het kindje en gaf die aan mij, die vervolgens ook op de foto moest. Gedurende de citytour kregen we van alles te zien over de manier van leven. We hadden ondertussen al de aandacht van een stuk of 40 kinderen, die allemaal je aandacht wouden en je hand vast wouden houden. Op een gegeven moment had ik aan elke hand meer dan 5 kinderen, de een had mijn hand, de ander mijn pols, en zo ging het naar boven. Ik vind het zo bijzonder dat wij voor hen zo bijzonder zijn. James liet ons zien hoeveel vis er gevangen werd in de nacht. Dit zijn echt wel miljoenen kleine visjes, die allemaal op lange tafels in de zon liggen te drogen. Deze koken ze dan, en eten ze dan helemaal op. Gedurende de tour, werd mij de armoede van dit dorpje erg duidelijk. Een WC van alleen een gat met wat riet erom heen voor de privacy. Kinderen met allemaal gaten in de kleren, en op blote voeten. Na en bijzondere, mooie en hete tocht van 1.5 uur kwamen we aan bij een barretje waar we heerlijk koel drinken konden bestellen. Daar waren we echt aan toe. Daarna met de fietstaxi weer naar het beginpunt, waar we besloten nog te gaan zwemmen. Ook daar liepen de apen en allerlei vage beesten. Om een uur of half 6 waren we weer terug in Lilongwe, we waren allemaal gaar en moe van alle mooie en bijzondere indrukken.
De volgende dagen zijn we weer op ons project geweest. De kindjes gaan steeds meer aan ons wennen, en we horen ze al roepen vanaf het begin van het erf. Super gaaf. De nonnen en de andere huismoeders zijn heel lief en aardig. De meeste huismoeders kunnen slecht of geen Engels waardoor het communiceren soms heel lastig is.
Gisteren moesten we nog wat boodschapjes doen, en waren dus even naar de markt geweest. Omdat sommige van ons al bijna naar huis gaan, wouden ze nog wat souvenirs halen op de markt. Wat een chaos, en wat worden we veel aangesproken. 'Looking is for free' en 'can i show you what i sell' Zijn dingen die we onder andere veel gehoord hebben. Daarna moesten we terug met de minibus en een stukje met de fietstaxi. We stonden bij de minibus halte, en daar staan ik denk wel 20 busjes met allerlei nummers erop. We moesten eerst nog de goede vinden in de enorme chaos, en degene die het meeste vol zit. Omdat de bus pas gaat rijden als hij vol zit, kan je daarom het best de meest volle nemen. We hadden wel 4 of 5 chauffeurs om ons heen die je probeerde mee te krijgen met hun busje. Eindelijk hadden we een goed busje gevonden, en konden we eindelijk terug naar huis, waar we nog op moesten schieten, want we gingen uit eten.
Nu is het woensdag, en hopen we morgen voor 4 dagen op safari te gaan naar Zambia. Enorm veel zin in. Gelukkig hebben we net weer stroom, dus alles gaat nog even aan de lader.
Nu snel gaan slapen, want mijn wekker gaat weer op tijd.

Groet, Gerrieke